28.10.2022. Erminia Alonso (Vigo, 1969), licenciada en Dereito pola Universidade de Santiago, comezou a traballar como avogada, pero o que máis lle gustou foi a tramitación procesal, polo que decidiu inscribirse como procuradora hai 25 anos. Gústalle a súa profesión, sobre todo o trato coa xente, xa que se define como “unha persoa moi comunicativa e faladora e encántame axudar á xente”. Gústalles menos a escravitude dos prazos, o estrés e ter que correr dun lugar a outro. Para desconectar dese bulicio, cultiva hortalizas e verduras. Encántalle traballar na súa horta “sen mirar que hora é; iso me libera e faime pensar nas cousas que teño pendentes”. E engade rindo: “Resolvo algún que outro lío xudicial plantando patacas”.
Por que cultivas unha horta?
Para min é necesario respirar aire fresco e experimentar a natureza. A miña maior afección é traballar no campo: plantar todo tipo de hortalizas e escapar durante horas para coidalas. Na miña horta planto de todo: patacas, verduras, cebolas, cenorias,… E dáseme ben. Do que me sinto máis orgulloso é dun millo non transxénico e autóctono do que quedan moi poucos produtores. Encántame chegar ao campo e traballar sen mirar que hora é, iso me libera e faime pensar nas cousas que teño pendentes. Resolvín algún que outro lío xudicial plantando patacas.
Levas 25 anos de procuradora, seguro que viviches moitas anécdotas…
Si! As anécdotas sempre están relacionadas co descoñecemento das nosas funcións. En certa ocasión, un cliente preguntoume se tiña que buscar as testemuñas para a súa demanda ou se me encarga eu. Pregunteille por que pensaba que podía encargarme e respondeume: “Home, non é o procurador o que procura levar as probas ao proceso?”
Que che deu a profesión?
O meu balance destes 25 anos é positivo, pero se hai algo que destacar é a miña relación cos compañeiros. Só teño palabras de agradecemento para todos e cada un deles. Nunca tiven ningún desacordo cun procurador. Pola contra, sempre estiveron aí cando os necesitaba. E, reciprocamente, sempre estarei a disposición dun compañeiro.
Evolucionou a contratación nese tempo?
A profesión non cambiou, pero si a forma de traballar. Son dunha xeración en cuxos inicios non había móbiles, o noso medio de comunicación era o fax e os trámites por escrito e nos xulgados eran asunto noso. Hoxe somos especialistas en programas informáticos, notificacións telemáticas e aplicacións móbiles. Pero no fondo seguimos sendo os encargados de tramitar o proceso.
Como ves o futuro?
Cando comecei nesta profesión xa estaba en crise, pero somos duros de pelar. Creo que polo menos ata a xubilación poderemos subsistir e non me plantexo nada máis aló de vivir partido a partido. Así que, virxenciña, virxenciña déixame quedar como estou.
